"Nieczyste i zniekształcające jest pożądliwe spojrzenie. Wtedy dopiero, gdy niczego nie pożądamy, wtedy dopiero, gdy nasze patrzenie staje się czystą kontemplacją - dopiero wtedy otwiera się przed nami dusza rzeczy - piękno. Gdy oglądam las, który chcę kupić, wydzierżawić, wyciąć, w którym chcę polować - las, który chcę obciążyć hipoteką - wtedy nie las widzę, lecz jedynie jego odniesienia do mego pożądania, do moich planów i starań : jego odniesienia do mojej sakiewki. Wtedy to las jest drewnem, jest młody lub stary, zdrowy lub chory. Gdy jednak niczego nie chcę od lasu, gdy jedynie "bezmyślnie" zapuszczam wzrok w zielony matecznik - wtedy dopiero jest on lasem, naturą i roślinnością: wtedy jest piękny..."
Hermann Hesse, O duszy [w:] Moja wiara, Wydawnictwo KR, 1993, s.7
Muszę go poczytać, bo oprócz tego, że był laureatem nagrody nobla nic więcej o nim nie wiedziałam, do czasu, kiedy zaczęłaś go cytować. Dziękuję.
OdpowiedzUsuń